Önce İNSAN olmak,,,

 Mevlana’nın dediği gibi;

Hayat o kadar çok değişti ki artık doğrular değil yaşananlar doğru olarak kabul edilmeye başlandı.

Atalarımızın dediği gibi Doğruyu söyleyen Dokuz köyden kovulur oldu. Gözler kötülükleri göre-göre Kalpler katılaştı.

Menfaat ilişkileri dostlukları zedeledi. Dost-dosttan kaçar oldu. Aynı yol ve davada yürüyen insanlar  farklı ilişkilere göre gruplaşır oldu. Çıkarlar bitince de dostluklar biter oldu. Kurulan ilişkiler menfaat bittiğinde yok olur oldu.

 

Gelişen değişen teknolojiyle beraber kültürler, öncelikler, ihtiyaçlar, amaçlar değişti.

Yerini doyumsuz bir hayat mücadelesi ve sonu gelmeyen ihtiyaçlar, ihtiraslar, hırslar aldı.

Yüce Rabbimizim Asır suresinde; Asra yemin olsun ki, İnsan mutlaka ziyandadır. Ancak iman edenler, salih amel (iyi işler) işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye eden ve sabrı tavsiye edenler bunun dışındadır. Buyuruyor Rabbimiz.

 

Tarihe not düşmüş ve halen geçmişine, dinine, maneviyatına, ailesine sahip çıkan gönlü hoş-kalbi duygulu;

Ülkemiz insanını teknolojik-ekonomik ve siyasi alanda İç ve Dış çehreler boşluk bulduğu her alanı değerlendirip,

Önce milli-manevi-ailevi  değerleri zedeleyerek, gençliğimize el atmak geleceğimizi yönlendirmek için,

Her türlü Siyasi ve Sosyal medya, Okul-İş-Spor vb yollarla çook derin planlar yapmaktadırlar.

Bizim ülke ve millet olarak bunlara karşı çok dirençli ve özümüze dönük faaliyetlerle mücadele etmemiz gerekiyor.

Devletimizin  çalışmaları harici ve ülkemiz genelinde yaygın olan STK örgütleri vb benzeri Vakıf ve Derneklerle öncelikle gençlerimize, örf anelerimize kültürlerimize-değerlerimize acilen sahip çıkmamız gerekiyor.

 

Gerektiğinde risk alıp fedakarlık yapmak gerekiyor. Yoksa ;  5 yıl sonra olacağın İNSAN, tamamen bugün okuduğun kitaplara, izlediğin filmler, dizilere, zaman harcadığın insanlara, tükettiğin gıdalara, alışkanlıklara, konuşmalarına  göre şekillenecektir. Bedelsiz ve zahmetsiz başarı olması mümkün değildir.

 

Netice ne olursa olsun bizim İNSAN’ımız çok kıymetli ve yeteneklidir. Önemli olan bu benliğimizi bize kazandıracak İdarecilerimize, eli öpülesi Öğretmenlerimize, sadece camide Ezan ve Namazla kalmayıp daima doğruyu ve hakkı tavsiye eden anlatan Hocalarımız’a, zamanı boşa geçirmeyecek mücadelelere ihtiyaç vardır.

Merhum Akif’in dediği gibi; Asımın nesli...Diyorum ya...Nesilmiş gerçek.
İşte çiğnemedi çiğneyemeyecek.. 

 

Günümüzde Fatih-Vefa semtinin adını alan Ebul Vefa hazretleri ve Cihan Fatihi Fatih Sultan Mehmet Han'ın kıssası İNSAN’lığımızı ve görevlerimizi anlatmaya yeten bir İbrettir.

Fatih Sultan Mehmet Han Ebul Vefa Hazretlerinin kapısına geldi. Onunla görüşmek istedi. Uzun süre bekledi. Şeyh Hazretleri o yüce Hakanı kabul etmedi. Sultan çok üzüldü. Fatih’i kabul etmediği için kendisi de üzülmüş ve hatta iki damla gözyaşı bile dökmüştü. Yanında bulunanlar;

“Efendim! Neden Sultanı kabul etmediniz. Hem siz üzüldünüz ve hem de o üzüldü?” dediklerinde: Şeyh Hazretleri:   “Doğru söylersiniz. Ama inanıyorum kî, benim ona olan muhabbetim ve onun bana olan sevgisi ve ihtiyacı bize asıl vazifemizi unutturacak kadar fazladır. Dostluğumuz ve sohbetimiz birçok vatandaşın İşinin yarım kalmasını veya yapılmamasına sebep olabilir. O sohbetimize katılırsa korkarım sonunda padişahlığı bırakmak isteyecek. Hünkârımız Efendimizin gönlü çok hassas ve coşkundur.  Korkarım ki padişahlık vazifelerini unutup tacı tahtı bırakacak ve dervişliğe kalkışacak. Hâlbuki o milletin işlerini üzerine almıştır. Biz de dünya düzenini korumaya memuruz.

”Sultan Fatih vefat edince, vasiyeti üzerine cenaze namazını bizzat Şeyh Ebul Vefa Hazretleri kıldırmıştır.

Biri fakiri-fukara ve Allah dostu Ebul Vefa diğeri Cihan Fatih-i Sultan’ın dünya gözüyle buluşamadan ayrılmaları;Bizim İNSAN’lığımızın kurtuluşu ve geleceği için tarifsiz bir fedakarlık örneği hepimize İbret olmalıdır,

Sağlıcakla;