Çocuk dünyaya geldiğinde ruhsal ve fiziksel olarak sağlıklı olsa da, ilerleyen süreçte dış uyaranlara bağlı olarak fiziksel, ruhsal ve zihinsel problem sahibi olabilir. Bir birey olarak çocuğun gelişiminin en önemli belirleyicisi ailedir. Ailenin sahip olduğu sevgi, saygı, şefkat, himaye, güven gibi kavramlar sayesinde çocuk kişilik ve karakter gelişiminde yapı taşlarının atıldığı o ilk yılları sorunsuz yaşamalıdır.
Bir çocuğun maddi ihtiyaçları anne baba olmasa da bir şekilde karşılanır. Ancak sevgi, şefkat, aidiyet, güven gibi temel manevi ihtiyaçlar sadece aile kavramının olduğu yerden sağlanabilir. Kendine güvenen, birey olarak ilgi ve ihtiyaçlarının farkında olan, yaşadığı çevre ve toplumu önemseyen, değerleri olan, sorumluluk sahibi, ruhsal ve fiziksel yönden sağlıklı nesiller yetiştirmek anne babanın verdikleri ile mümkündür.
Anne-baba davranışlarının çocuk üzerindeki etkileri kabul edilen bir gerçektir. Çocuğun sahip solduğu duygu, düşünce, tutum ve davranışlarının ilk mayalarının atıldığı yer ailedir. Kalıtımın etkisinin yanı sıra kendinden büyükleri model alan çocuk onların özelliklerini içselleştirir. Çocuk okul öncesi dönemde sosyal bir birey olmayı öğrenirken, taklit edeceği bir modele de ihtiyaç duyar. Konuşma tarzından, ilgi ve beğenilere, sigara içermişçesine tutulan bir çubuk krakere kadar gider bu davranışlar. Çocuk dış dünyayı anne babasının penceresinden bakarak görmeye başlar. Onların olumlu-olumsuz yanlarını içselleştirir. Çocuğun karşılaştığı, maruz kaldığı tüm ilk deneyimler onun dünyaya bakışını, duygu ve düşüncelerini, kişilik ve karakterini etkiler.
Güven duygusunun verildiği, dayanışmanın olduğu, sevgi, saygı çerçevesinde ilişkilerin yürüdüğü aile ortamlarından çocukların alacağı şeyler de onların gelişimleri için olumlu verilerdir. Her ailenin, çocuğun eğitimiyle ilgili mutlaka doğru bilgilere sahip olması gerekir. Eğer ebeveyn olmaya karar verdiyse yetişkinler, bu konuda hassas olmaları gerekir. Çocuk bir hamurdur, yetişkinler ise ona şekil verirler. Hayattaki diğer rol ve görevler ne olursa olsun, ebeveynliğe öncelik verilmeli, çocuklar manevi olarak ihmal edilmemelidir. Bunu sağlamanın yolu öncelikle çocuğun içinde bulunduğu gelişim dönemini ve özelliklerini bilme, onu tanıma ve anlama ile olur. Çocukla ilgili, sorumluluk sahibi, sağlıklı bir iletişime sahip, saygılı ebeveynler ancak sağlıklı nesiller yetiştirebilirler.