Bir Cuma günü, Eyup Sultan’da bir generalle karşılaştım. İkindi namazını kılmış çıkıyordum, kapıda, yaklaşmakta olan generali gördüm. Üniforması içinde, şecaatiyle, heybetle yürüyordu. Hak ettiği hürmeti, cami çevresindeki halk, ikiye ayrılıp yol vererek göstermişti.

Bu ak saçlı paşa, sıradan bir ziyarete gelir gibi değil, kapıya can havliyle kendini atarcasına, bir ok gibi, havayı yararak uçuyordu adeta. Kapıdan, hemen yanı başımdan bir yıldırım gibi geçti. Dönüp arkasından baktım.

Resmi geçitte yürürcesine, uygun adımlarla türbenin kapısına vardı. Beş altı koruması vardı, sivil giyimli gençler.. Tedbirli gelmişler, önüne terliklerini bıraktılar, paşa vakarını bozmadan hızla giydi terlikleri ve gençler ayakkabıları bir poşete koyup kaldırdılar. Ben de geri dönüp türbenin penceresine vardım.

EYÜP SULTAN’DA BİR GENERAL

Türbenin içine giren Paşa, geride altın varaklı korkuluğun içindeki Hâlid bin Zeyd Ebû Eyyûb el-Ensârî (r.a.) Hazretlerinin mezarının göründüğü açık kapıda durdu. Ben de pencereden içerdeki generali izliyorum: Esas duruşa geçti. Sağ elinin parmak uçları, şapkasında. General, Eyup Sultan’a selam veriyordu.. Tuhaf bir ürperme hissettim.

 Yazının Devamı İçin Tıklayınız...