NATO VE LİBYA GERÇEĞİ   Bildiğiniz üzere "Arap Baharı" olarak adlandırılan süreç sonunda 3 ülkede (Tunus, Mısır, Libya) mevcut Devlet Başkanları koltuklarından oldu. Bu ülkelerden ilk ikisinde uluslararası çevreler pek sesini çıkarmadılar, zaten ses çıkaracak kadar da uzun sürmedi devrimler. Libya'ya gelince iş değişti. Ardı ardına uyarılar, boykotlar, ülke parasın el koyma ve nihayetinde NATO kanalıyla askeri operasyon.   NATO kararlarını oy çokluğu ile değil oy birliği ile alır yani 21 üye ülkenin tamamı EVET oyu vermek zorunda.   NATO nun meşhur 5.maddesi var, üye devletlerden birine saldırı olmuşsa diğerlerine de olmuş sayılır ve hukuken müdahale hakkı doğar.   bu 5.madde Sovyetlerin yıkılması ile etkisini kaybetti ve kendini uluslararası müdahalelere karışır buldu, önce Yugoslavya'da Bosna ve ardından Kosova'da, sonra Afganistan şimdide Libya.   İnandığım bir şey var ki, ülkelerin dışişleri politikaları yoktur, ülkelerin çıkar politikaları vardır.Her devletin diğer devletlerle olan dostluğu-düşmanlığı vs. yalandır, çıkarı varsa dost çıkarı yoksa düşmandır.   Türkiye olarak Libyada askeri operasyona önce karşı çıktık.Zira 20 milyar doların üzerinde Türk yatırımcısının işi vardı Libyada, iyi-kötü Kaddafi rejiminde Türk şirketleri iş alıyor ve çalışıyordu. liseden sınıf arkadaşım, yakın bir akrabam ve aynı şirkette çalışırken gelen iyi teklif üzerine oraya giden mühendisimiz ağabeyimiz. Hepsi libyada çalıştılar, iyi paralar kazanıp burda da yatırımlarda bulundular.   Ne demiştik, çıkarlar çatışır devletler değil. Türkiye elbette kendisine gelen sıcak paranın kesilmesini istemez, bu yüzden libyaya operasyonu engellemesi en doğal hakkıdır.libya afrikanın en büyük petrol yatağı olduğu için batı devletlerinin operasyon yapmak istemeleri de son derece doğal. malumunuz Irak örneği, yine malumunuz ortaasya uyuşturucu trafiğinin baş merkezi Afganistan.   benim kurguma göre; operasyonu en fazla isteyen Fransaya diklendik önce, baktık ki nato son derece kararlı operasyon konusunda, bu sefer biz üste çıktık, operasyon komuta merkezinin fransanın elinden aldık izmire verdik. bu sayede yeni yönetimle de yakın ilişkiler kurup hem kaddafi döneminde yaptığımız işlerin bedelini alabileceğiz hemde savaş sonrası yapılanmada etkin rol alabileceğiz.   unutmayın, kaddafi rejimi zamanında Libyanın milyarlarca dolar ve altın rezervi yatırdığı bir çok ülkede temdit altında, ve şimdi bu paraların bir kısmı serbest bırakılmaya hazırlanıyor. tamamı serbest bırakılacak elbet ama önce Libyanın da demokratik bir yaşam tarzına geçiş yapabilmesi bekleniyor.   son bir şey daha..   libyada nato operasyonundan önce olanların en az 10 katı halen suriyede gerçekleşiyor, her gün yüzlerce sivil ölüyor, ama ne hikmetse nato şartlar olgunlaşmadı diyor hala.   olaylara farklı bakış açılarından bakmak çok önemlidir,ara sıra sizde bakın derim.özellikle dış politikada..